Wat hebben we een angst voor onze bevrijders

door | 27-09-1944 | Dagboek, Timeline, Video

In Aardenburg zijn inwoners de wanhoop nabij na de nachtenlange beschietingen. Er is veel onbegrip, blijkt uit dagboekfragmenten: ,,We beginnen te merken dat [de Canadese] taktiek is om uit tientallen kanonnen te schieten om zo de Duitsers te verdrijven. We kunnen dit niet begrijpen. Behalve enkele ‘Feldgendarmen’ is er zo goed als geen Duitser meer in het dorp.’’ Een andere Aardenburger schrijft: ,,Wat hebben we een angst voor onze bevrijders!’’ (Citaten in Gijs van der Ham, Zeeland 40-45, pag. 390-391). Misschien dat de zinloosheid van de beschietingen bij de Canadezen is doorgedrongen. Vanaf de nacht van 26 op 27 september worden de beschietingen op het stadje grotendeels gestaakt, en worden de kanonnen meer gericht op de Duitse geschutsopstellingen bij de Elderschans en Smedekensbrugge.

Pamfletten

Hoewel er nog geen formeel besluit is genomen over het bombarderen van de Walcherse dijken, geeft het geallieerd hoofdkwartier van Montgomery al opdracht om pamfletten te drukken, waarmee de bewoners van Walcheren kunnen worden gewaarschuwd. Twee dagen later zijn de strooibiljetten klaar, en op 2 oktober worden ze boven het eiland uitgeworpen.

kaartje27september


bannerdagboek2

Uit het dagboek van J.C.C. Henry uit Aardenburg, 27 september 1944:

‘Het huis van Lenie Calon is ingericht voor noodziekenhuis; de lichtgewonden blijven daar. Er is steeds een wacht van E.H.B.O.-ers. Er lopen heel wat menschen met een band E.H.B.O.-Luchtwacht-Evacuatie. Iedere jongeman tussen 16 en 45 jaar tracht een baantje te krijgen, anders moeten ze voor de weermacht werken maar dat doen er niet veel hoor; ’t is ook zeer gevaarlijk.’

De Duitsers geven het op

Aalbrecht Allewijn woonde in 1944 op het eiland Sint Philipsland. Zijn broer Piet was een belangrijke man binnen het lokale verzet. Met gevaar voor eigen leven had hij contact met andere verzetsgroepen. Ze regelden bijvoorbeeld onderdak voor Duitse soldaten die zich over hadden gegeven en krijgsgevangen waren genomen. Aalbrecht Allewijn hield in die dagen een dagboek voor zijn broer bij….

[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/169866417″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]