Canadezen slaan bressen in Duitse verdediging

door | 15-10-1944 | Dagboek, Timeline, Video

Nu er via de weg ten zuiden van de Braakman zwaar materieel naar het strijdtoneel in West-Zeeuws-Vlaanderen kan worden gevoerd, wordt de druk van de Canadezen meteen groter. De benarde toestand van de Duitsers komt deze 15e oktober goed tot uitdrukking in een bericht van de Wehrmacht: Mede door de continue inzet van jachtvliegtuigen slagen de Canadezen erin ,,mehrere tiefe Einbruche zu erziehlen, die noch nicht abgeregelt werden konnten’’ – de Canadezen slagen erin verscheidene diepe bressen te slaan, die nog niet konden worden gedicht (Gijs van der Ham, Zeeland 40-45, pag. 409). De strijd is hard. Deze dag verliezen de Canadezen vier tanks, zes patrouillewagens en vier vlammenwerpers. Maar ze rukken wel op tot anderhalve kilometer van IJzendijke. Aan de kust vordert het bataljon Stormont, Dundas and Glengarry Highlanders richting Nummer Een.

De familie Cornelis heeft deze dagen de woonplaats IJzendijke al verlaten en zoekt beschutting in een schuilkelder op een boerenbedrijfje van een oom tussen Hoofdplaat en Nummer Een. Emmy Cornelis is dan tien jaar. Vijf jaar geleden werden haar herinneringen opgetekend in het PZC-boek De Slag om de Schelde: ,,Waar we zaten werd van alle kanten geschoten. Vanuit Breskens en ook van Walcheren door Duitsers. En vanaf de oostkant door Canadezen. We hadden op geen verkeerdere plek kunnen zitten, maar ja, wat weet je en waar moesten we anders heen?’’ De kelder krijgt een voltreffer, Emmy’s oom en jongste kind zijn dood, haar zwangere moeder raakt ernstig gewond.

 Westerstorm

Het nu snel stijgende water maakt de situatie op Walcheren voor veel bewoners hachelijk. Een westerstorm stuwt het water op. In Middelburg was de animo om bij de aanleg van nooddijken te helpen gering. Maar nu ziet men de noodzaak, duizend inwoners nemen de schop ter hand. Tevergeefs, in de nacht van 15 op 16 oktober breekt de nooddijk en loopt Nieuw Middelburg onder, de bewoners vertrekken naar de droge binnenstad. Om het centrum te beschermen worden de bolwerken versterkt, aan de binnenzijde van de toegangswegen worden kistdammen aangelegd. Inwoners van tot dan beschutte dorpen als Sint Laurens en Gapinge moeten in allerijl huisraad en meubels bij elkaar pakken, en droge dorpskernen opzoeken. In Serooskerke ziet men vandaag een hele stoet wagens langsrijden, volgeladen met huisraad en vee. In acht dorpen blijft de kern met dorpskerk droog. Graan wordt in de kerk opgeslagen, aardappelen daarbuiten. Het vee loopt los en brult de hele dag, ,,want het water is zout’’. Ook in het bosgebied bij Domburg en Oostkapelle vinden mensen tijdelijke verblijfplaatsen in enkele grote buitens. De meesten trekken naar Middelburg.

kaartje15oktober

bannerdagboek2

Uit het dagboek van Marie Verhage uit Koudekerke, 15 oktober 1944:

Deze dag begon om kwart voor vier. Toen we gewekt werden door een Duitser die ons verklaarde dat het wasser dicht bij was. Wij namen dit aan, kleden ons vlug en zouden eens gaan zien. Maar tot onze grote schrik hoefden we niet ver te lopen, het stond al tussen de bakkeet en het varkenshok. Het was erg donker, verder alles wat men zag water, met er boven een pinkelende sterrenhemel. Het kwam op en stond weldra tot aan de stoep voor de deur. Alles dreef, kisten met flessen kwamen van achter aangedreven; we moesten tot onze knieën erdoor. Onze eerste gedachte was het vee. De varkjes in het hok op ’t weitje die stonden met hun snuitjes boven ’t water te proesten. Ze zijn gelukkig gered. Wij hebben direct alle tonnen, vaten, bussen, emmers, kannen en pannen bij elkaar gezocht en vol met regenwater (uit de regenbak) naar zolder gebracht. Wat was dat een consternatie.  Vader en de jongens hadden meer als werk om alles op ’t hof zoveel mogelijk nog in veiligheid te brengen. We waren allen nogal kalm maar niemand wist hoe hoog het dreigende water zou komen. Tot we om half zes zagen dat het aan het afzakken ging.

Italiaanse krijgsgevangenen

Noord-Beveland was op 15 oktober nog niet bevrijd. De Duitsers hadden Italiaanse krijgsgevangenen ingezet om te werken op het eiland. En die klopten op een avond aan bij een boerderij….

[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/171922796″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]